Oyun sırasında çocuklar, içgüdüsel olarak hayal güçlerini kullanır, problem çözme becerilerini geliştirir ve dünyayı anlamlandırmaya çalışır. Bu süreç, çocuğun öğrenme akışında derin bir odaklanma ve keyif duygusuyla meşgul olduğu bir "akış durumu" yaratır.

Oyun sırasında kuralları kendi başlarına belirleyip hikayeler oluşturduklarında, hem bilişsel hem de sosyal yetkinliklerini farkında olmadan geliştirirler. Bu doğal öğrenme süreci, çocuklara hatasız ve sınırsız bir şekilde deneyim kazanma ve kendi dünyalarını yaratma fırsatı sunar.

Bu yaklaşım, çocukların öğrenmeye dair güçlü bir içsel motivasyona sahip olduğu fikrine dayanır. Eğitimciler, çocukları oyun ve günlük etkileşimler sırasında dikkatle gözlemleyerek onların merak ettikleri konuları, soruları ve keşiflerini belirler. Bu gözlemler, öğrenme deneyimlerinin temelini oluşturur ve müfredat, çocukların bireysel ilgi alanlarına uygun şekilde şekillenir. Bu yöntem, hem çocukların aktif katılımını teşvik eder hem de öğrenme sürecini daha anlamlı ve eğlenceli hale getirir. Bu sayede, çocukların aktif öğreniciler olarak kendi öğrenme süreçlerini şekillendirmelerine olanak tanır ve böylece özgüven, bağımsızlık ve sorumluluk duygularını güçlendirir.